Temel Özellikleri
Günümüzde avikültürde yaygın olarak bulunan kırmızı önlü kakariki bir zamanlar vatanı olan Yeni Zelenda'da yok olma tehlikesiyle karşı karşıyaydı. Bunun üzerine, Yeni Zelenda Hükümeti avikültüristlerle beraber bir üreme programı uyguladı ve başarılı oldu.1953 yılında 103 olan kakariki nüfusu, 1964 yılında 2500'e ulaştı. O zamandan beri üretilen kakarikiler vahşi hayatla tekrar tanıştırıldı.
Beslenme ve Barınma
Muhabbet kuşu yemi, meyve ve yeşil gısa önerilir. Bazen un kurtlarını da yer, bunu özellikle yavru yetiştirirken yapar.
Dayanıklıdır, kuşhanede barındırılabilir. Zemini kuru ve temiz tutmaya özen gösterilmelidir, çünkü tıpkı tavuklar gibi yerleri eşelediklerinden bağırsak kurtlarına karşı hassasiyet gösterebilirler.
Üreme
Çok az paraket kakarikilerden daha üretkendir. Kuluçkalarında dokuz kadar yumurta olması doğaldır. Genç kuşlara uygun şartlar sağlanmalıdır, çünkü çiftler yılda iki kez yuvalar.
Eğer mümkünse, fazla üreme zayıflatacağından, dişilerin bir sezonda iki kezden fazla yavrulamasını önlemek gerekir. Bu paraketlerin tarçın ve benekli dahil birçok renk mutasyonu geliştirilmiştir.
Çeşitler
Sarı alınlı kakarikiler (Cyanoramphus Auriceps) avikültürde kırmızı alınlılara göre daha az yaygındır, fakat ihtiyaçları çok benzerdir, gerçi diğerleri kadar yerde o kadar çok vakit geçirmezler.
Kırmızı önlü kakarikilerde, dişiler erkek kuşlara belirgin olarak daha küçüktür, bu çiftlerin kolay bir şekilde fark edilmesini sağlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder